We spraken met Hollywoods meest gevraagde foto-retoucheur

Nick Leadlay is een in Los Angeles gevestigde mode-, entertainment- en reclamefotoretoucheur die heeft gewerkt met zo'n beetje elk tijdschrift en elk veelgevraagd merk dat je maar kunt opnoemen, waaronder Vogue USA, Vanity Fair, Elle USA, Canon, Comcast en ESPN.

MASV ging met Nick om de tafel zitten om te horen waarom hij zo graag foto's verfijnt voor de eindpresentatie, wat zijn workflows zijn, welke tools hij het liefst gebruikt en hoe hij in het professionele retoucheergedoe terecht is gekomen.

Ga naar de sectie:

• Hoe ben je in de foto-retoucheer business terecht gekomen?
• Wat is een foto retoucheur precies?
• Beschrijf uw stijl van retoucheren en hoe die verschilt van die van anderen?
• Hoe word je een foto retoucheur?
• Is het gebruikelijk dat mensen zich specialiseren in retoucheren?
• Wat voor soort klanten huren meestal een foto retoucheur in?
• Waar past een fotoretoucheur in de algemene productieworkflow?
• Met wie praat je het meest tijdens je werk?
• Welk gereedschap is nodig voor de klus?
• Werk je veel met de drukkant van dingen?
• Kunt u de workflow van een digitale technicus op de set beschrijven?
• Waar vind je creatieve inspiratie?
• Hoe ziet u de rol evolueren met cloud-technologie en betere mobiele camera's?

Hoe ben je in de foto-retoucheer business terecht gekomen?

Ik heb altijd interesse gehad in fotografie. Toen ik een kind was, was een van mijn favoriete dingen om te doen alle oude foto's in schoenendozen doorzoeken en ze sorteren, als een soort vroege versie van wat ik nu doe. Mijn vader had altijd een mooie camera, dus daar speelde ik mee.

Tijdens de explosie van internet, computers en digitale beelden in de jaren '90 leerde ik wat Photoshop en videobewerking. Mijn broer had een hele vroege versie van Photoshop, en ik herinner me dat hij achter een computer zat en zei: "Hé, kijk eens wat ik met deze foto van jou heb gedaan" - en hij had het been van mijn vriend verwijderd. En mijn hersenen ontploften gewoon. Het was verbazingwekkend. Dit was nog voor de digitale camera's. Ik denk dat hij een harde kopie van de foto had gescand.

En ik heb ook wat praktische Photoshop-training gehad op de universiteit. Dus dat zat altijd in mijn achterhoofd, maar toen spoelde ik snel door naar 2010, toen ik tijdens het voetballen mijn enkel had gerold. Ik zat gewoon op de bank en begon naar fotografie video's en Photoshop tutorials te kijken. En ik raakte er echt door geobsedeerd, en ging helemaal op in die hele wereld.

Uiteindelijk ben ik begonnen met het gratis retoucheren van foto's van mensen. En toen begon ik een beetje betaald te worden, en bouwde een kleine portfolio op. En voor ik het wist, begon ik geld te verdienen met het retoucheren van andermans foto's. En ik had zoiets van, 'te gek'. Zoals, dit is cool. Ik vond het leuk, weet je? Het was leuk. En binnen een jaar of zo verdiende ik al mijn geld als foto retoucheur, en verdiende geen geld met fotograferen.

Zie meer van Nick's portfolio

Maar ik moet er ook op wijzen dat ik twee banen heb binnen de fotografie, en het is een vrij gelijke verdeling, eigenlijk. Mijn andere carrière is meer een digitale technische rol op de set. Ik houd dus toezicht op de bouw van alle camera's en ik ben de ogen en oren van de fotograaf in de zin dat zij hun camera op mijn computer aansluiten en dat de foto's, wanneer zij die maken, in mijn computer komen. Dus ik beheer de beelden, controleer de scherpstelling terwijl de fotograaf fotografeert, maak back-ups van de bestanden en bereid schijven voor de klant voor. Het is vooral een taak van gegevensbeheer, maar er zijn ook visuele controles en tegenwichten.

Lees meer: Digital Imaging Technician (DIT): De onbezongen helden op de set

Wat is een foto retoucheur precies?

Ik zie het als het weghalen van die scherpe randjes, en het helpt het onderwerp van de foto een beetje. Maar het moeilijkste is om het te doen. Een goed geretoucheerde foto ziet er niet geretoucheerd uit. Je weet niet dat ik erin ben gegaan, het heb gedaan, en eruit ben gekomen. Het is alsof je een pixel ninja bent, zoals we vroeger zeiden - je gaat naar binnen, je repareert het, je gaat naar buiten en niemand merkt er iets van. Dat is, voor mij, een goed gevoel.

Retoucheren is vooral nu nodig omdat elke foto die uit een digitale camera komt RAW is. Het is in een bewust neutrale staat, zodat er in de postproductie iets aan gedaan kan worden, om het naar elke gewenste plek te brengen. Dat is anders dan vroeger, toen de film die je gebruikte je look bepaalde. Nu is het opzettelijk RAW, zodat je het in elke richting kunt nemen die je wilt.

Een groot deel van het retoucheren van foto's is het creëren van een kleur, contrast en een kleurgradatie. En verder is het natuurlijk het oppoetsen van de huidskleur en andere details.

Beschrijf uw stijl van retoucheren en hoe die verschilt van die van anderen?

Retoucheren is iets dat in de media misschien negatief wordt afgeschilderd, en soms terecht, omdat het op een gegeven moment te ver is gegaan.

Ik was nooit echt een grote fan van dat overdreven geretoucheerde spul. Ik was altijd aangetrokken tot een meer natuurlijke look. En het is eigenlijk iets dat een groot deel van mijn vroege succes in het veld was, om eerlijk te zijn, want 10 jaar geleden, vooral in de mode, was het een zeer overbewerkte soort van plakkerige huid look. Daar hield ik niet van. Ik ging voor een meer natuurlijke look. En dat is iets waardoor ik nu veel word ingehuurd, omdat de trends zijn veranderd van overgeretoucheerde dingen naar een meer natuurlijke look.

En nu is het zover dat ik het afgelopen jaar campagnes heb gedaan waarbij mensen letterlijk zeggen, "Raak de huid niet aan. Zoals, doe het niet."

Hoe word je een foto retoucheur?

Ik weet het antwoord niet definitief. Uiteraard zijn er Photoshop-lessen aan universiteiten en hogescholen, maar ik ken geen formele opleiding in de zin van een tweejarige opleiding of iets dergelijks. Misschien bestaat het. Maar niet dat ik weet.

Verder zijn er tonnen online tutorials. Ik denk dat de beste manier is om te leren van een gevestigd persoon die een videoserie heeft. Ik heb vrienden, zoals Pratik Naik, die echt goede fotoretoucheurs zijn die op video les geven, en ze zijn er verliefd op geworden. Maar zorg er zeker voor dat je weet wie je les geeft. Er zijn een heleboel mensen die lesgeven zonder de geloofsbrieven om het te ondersteunen.

Cursussen beschikbaar via De Portret Meesters

Is het gebruikelijk dat mensen zich specialiseren in retoucheren?

Ik ken een handvol andere retoucheurs die door de jaren heen samen zijn opgegroeid, of via de sociale media. Maar verder, ik weet het niet - het is zo'n ondergronds iets waar niet echt over wordt gepraat. Er kunnen er 10.000 zijn, of vijf.

Een deel daarvan is de aard van het retoucheren. Het is eigenlijk moeilijk om te bewijzen dat ik besta. Ik ben de man die binnenkomt, opruimt en weggaat zonder enige vermelding. Je zult mijn naam nooit ergens op zien staan.

Let op: Veel individuele freelancers bieden foto-retouche diensten aan op on-demand websites zoals Upwork en Fiverr.

Wat voor soort klanten huren meestal een foto retoucheur in?

Toen ik professioneel begon te werken, werkte ik vooral in de modewereld - ik deed dus veel schoonheidswerk en mode-edities, zoals modebladen, covers, fotoseries, dat soort dingen.

Mijn eerste vijf jaar waren vrijwel geheel in die wereld, wat ertoe leidde dat ik een behoorlijk goed werkbestand opbouwde. Daarna kwam ik meer in de commerciële wereld terecht, waar ik begon te werken aan grotere commerciële projecten, zoals advertenties voor luchtvaartmaatschappijen, banken en andere grote bedrijven.

Kort daarna kwam ik meer in entertainment - redactioneel werk voor acteurs en actrices. En van daaruit naar filmposters, TV shows, en meer reclamewerk, waar ik nu voor een groot deel ben. Veel ervan wordt niet gedeeld omdat het niet zo spannend is. Het grote ding met fotografie is dat mensen de coole dingen delen, maar 90 procent van hun shoots weet je niet dat ze die gedaan hebben, omdat het saai is. Vertel het aan niemand. [lacht]

De laatste jaren ben ik me meer gaan toeleggen op het retoucheren van auto's en meer autoshoots, gewoon omdat ik het leuk vind. En het was gewoon een andere inkomstenbron. Ik was een beetje aan het opbranden na 10 jaar mode en huidwerk te hebben gedaan, en het is leuk om wat projecten op andere gebieden te hebben. Een auto heeft geen huid, hij draagt geen kleren - het is gewoon een andere wereld.

Waar past een retouche van een foto in de totale productieworkflow (pre, principal en post)?

Na dit meer dan 10 jaar gedaan te hebben, is het 90 procent van de tijd aan het eind van het proces. Het is een beetje veranderd in de laatste paar jaar toen ik meer gevestigd raakte in de grotere commerciële dingen.

Voor veel van het kleinere werk, echter - omdat veel van mijn klanten mijn vrienden zijn, in de zin dat het fotografen zijn waar ik mee werk en we vrienden zijn geworden - is het schokkend gewoon. Niet veel contracten. Heel ontspannen. Dus in die zin, ja, heel erg aan het eind. Iemand belt me en zegt: 'Hé, ik heb deze klant gefotografeerd, het was een slechte dag, ben je beschikbaar? Kun je het doen?

Maar bij de grotere reclames is het niet zo gek dat ik voor de opnames al losjes betrokken ben, in die zin dat ze me op een pre-productie gesprek laten komen. Dat is altijd een van die dingen waar ik bij spring, en er een uur bij zit, niets zeg en dan vertrek. Het is een soort van, 'Wat doe ik daar? Misschien zal er één vraag zijn.

Dus dat is ongeveer de omvang van mijn betrokkenheid bij het voortraject. Maar traditioneel is het aan het einde van de workflow en ik ben heel erg de laatste persoon in de workflow.

Met wie praat je het meest tijdens je werk?

Op het grote werk is het meestal een producer, zeker. Een of twee producenten, zo niet allebei. Er zijn meestal twee producers bij zo'n klus - de lokale producer die de crew inhuurt, en dan de agency producer die de opnames organiseert. Ik ben meestal verbonden met zowel de lokale producent als de producent van het agentschap bij de grote klussen.

En soms springt de fotograaf bij, omdat hij er natuurlijk een belangrijk deel van uitmaakt. Maar andere keren beëindigen fotografen een shoot, geven het uit handen, zeggen, 'Veel plezier' en zijn weg.

Welke hulpmiddelen zijn nodig voor fotoretoucheurs?

Ik leef in de Mac wereld. Het zijn vooral Mac- en Apple-producten, en ik denk niet dat dat een verrassing zal zijn voor iedereen aan de creatieve kant. Wij gebruiken ook Wacom tabletten.

Meer informatie: MASV's exclusieve aanbieding voor Wacom Intuos Pro gebruikers

Wat software betreft, is het vrij eenvoudig: Photoshop aan het einde van de workflow, en dan zowel op de set als off-set voorbereiding van de eerste golf van beheer en bewerkingen, het is Capture One Pro. Het is een ruwe verwerker en organisator van bestanden - de meeste mensen noemen het een meer professionele versie van Adobe Lightroom. Het is de industrie standaard voor mijn andere baan, de digitale tech baan. Dus dat is echt de eerste stap. En dan selecteer je in Capture One Pro welke beelden je wilt retoucheren en geef je ze door aan Photoshop.

In termen van bestandsoverdracht werd er vroeger veel met harde schijven gewerkt. Tegenwoordig gebruiken de meeste mensen software voor bestandsoverdracht, maar het hangt wel af van het soort werk dat je doet. Als het om een eenvoudig portret gaat, misschien acht of tien foto's, is het makkelijk om Dropbox of WeTransfer te gebruiken.

Maar voor complexere, zwaardere opdrachten met mensen en andere dingen op de achtergrond, moet ik toegang hebben tot alle bestanden. Soms 'shoppen' we dingen uit de achtergrond die ons niet aanstaan. Maar als ze me alleen de selecties sturen, heb ik niets om uit te halen om dingen op de achtergrond te vervangen. In die gevallen, omdat mensen niet vaak meer harde schijven sturen, vraag ik ze om me de link naar de hele galerij van JPEG's te sturen. Ik ga daar dan doorheen en zoek de elementen die ik nodig heb en vraag daar dan om.

Maar in een ideale wereld zou het mooi zijn als ik dat niet hoefde te doen. Als ze gewoon de link naar alle RAW's op één plek konden sturen, waar ik toegang toe had, en ik niet hoefde te wachten tot ze mijn e-mail zagen, en zo. Want tegen die tijd ben ik een dag kwijt.

Werk je veel met de drukkant van dingen?

Ja, zeker. In die gevallen sturen ze me de RAW bestanden van de 10 geselecteerde foto's of hoeveel we er ook gaan retoucheren, samen met een PDF met notities, waar ze instructies over de foto's hebben getekend - je weet wel, zoals "haal dat bananen kattenspeeltje weg dat ik daar op je achtergrond zie". Dus ik moet de banaan uit de achtergrond retoucheren. De klant kan die gele banaan omcirkelen, of vragen om de ramen donkerder te maken als ze een beetje wazig zijn, dat soort dingen. Het wordt allemaal gemarkeerd in de PDF - alle 10 foto's met hun handgetekende notities.

Dus ik ga naar binnen en doe al die dingen en exporteer dan als full-res JPEGs. Ze zullen er naar kijken en meer feedback sturen, wat zelden verder gaat dan twee of drie rondes. Dan exporteer ik de hoge-resolutie TIFF's.

Kunt u de workflow van een digitale technicus op de set beschrijven?

Er komt niet veel van de wereld van de fotoretoucheurs kijken bij mijn digitaal technisch werk, behalve dat ik soms wat snelle mockups op de set moet maken of zo. Maar verder is er niet veel anders dan mijn oog en kennis van postproductie, wat voor fotografen een groot pluspunt kan zijn, omdat ik weet wat er later nodig is voor de retoucheerfase. Ik kan dingen zeggen als "Het zal uiteindelijk gemakkelijker zijn als we het op deze manier doen". En ik denk dat dat een grote reden is waarom fotografen mij inhuren. Je kunt veel geld besparen als je vroeg in het proces goede beslissingen neemt.

Als digitaal techneut ben ik eigenlijk de ogen en oren van de fotograaf. Vaak verschijnen de beelden niet eens op het scherm van de fotograaf - ze gaan rechtstreeks naar de computer en naar mijn monitor. Zodra de belichting en de focus zijn vastgesteld, schieten de meeste fotografen gewoon door zonder de beelden te controleren. Ze vertrouwen meestal op mij om hen te vertellen dat ze moeten stoppen als iets onscherp is geworden of als de horizon scheef is.

Hierdoor kan de fotograaf zich volledig richten op creativiteit en interactie met het talent. De meeste fotografen zijn 100 procent gefocust op interactie, omdat je maar een eindige hoeveelheid tijd hebt voordat het talent mentaal afhaakt.

Dus dat is de belangrijkste rol. Voor de rest is het gewoon zorgen dat alles werkt, dat de foto's binnenkomen en er goed uitzien. Meestal werken de fotograaf en ik vroeg aan een kleurgraad, tijdens het testen. Dus voordat het talent er is, kiezen we een kleur en dan past Capture One die kleur toe op elk beeld als het binnenkomt.

Daarnaast ben ik ook verantwoordelijk voor het bouwen van de camera: alles in elkaar zetten, lenzen controleren, alles schoonmaken, en zorgen dat de zijkant goed is. Plus, het onderhouden van de verbinding met de kabel, want kabels gaan dood en computers crashen. Het is technologie. Dingen gebeuren, dus je moet in staat zijn om snel problemen op te lossen.

En dan natuurlijk met Covid vlogen de klanten niet meer naar de set, en een deel van de crew is op afstand, dus moet je monitoren opzetten voor iedereen zodat ze op Zoom kunnen bellen. En dan doen we aan scherm delen op afstand, omdat we Oprah's huis filmen en Oprah heeft geen WiFi voor je om te gebruiken. Dus je bent in het midden van een veld en een paardenschuur en je moet een LTE hotspot modem opzetten met een enorme antenne. En dit alles valt om een of andere reden op mij. Covid was echt een eye-opener op die manier, maar het was geweldig omdat ik graag dingen leer. Ik heb letterlijk 'netwerk tech' toegevoegd aan mijn gereedschapskist van dingen die ik doe.

Waar vind je creatieve inspiratie?

Het is grappig, want ik zou meer werk kunnen verzetten als ik gewoon de stekker eruit kon trekken en me helemaal niets zou aantrekken van waar ik mee bezig ben. Maar ik ben niet in staat om dat te doen. Ik heb er echt moeite mee om aan dingen te werken die ik niet leuk vind, tot het punt dat ik het meestal afwijs. Of het misschien uitbesteed.

Zo was het natuurlijk niet in het begin van mijn carrière - toen deed ik alles. Maar als je je carrière opbouwt, hoef je dat minder te doen en word je selectiever. Dus, voor mij, op dit moment, ben ik erg selectief. Ik moet het werk leuk vinden. Als ik het helemaal niet mooi vind, en ik denk dat het geen goede fotografie is, dan heb ik er echt moeite mee.

Maar een van de dingen die ik leuk vind aan het hebben van deze twee carrières, van retoucheren en on-set digitale techniek, is dat ze elkaar als het ware voeden. Ik ben van nature nogal introvert, dus dat komt goed uit bij het retoucheren, want dat kan ik alleen doen. Maar ik ben ook een sociale introvert, in die zin dat ik na een week thuis te hebben gezeten er even uit moet om met wat mensen om te gaan. Dus dat is geweldig, omdat ik op de set kan gaan en grapjes kan maken met mijn vrienden.

Hoe ziet u de rol evolueren met cloud-technologie en betere mobiele camera's?

Ik zal het eerst over de mobiel hebben. Vooral als je in Los Angeles woont. Ik wil het woord niet eens uitspreken, maar we weten allemaal dat het eraan komt - het leven van de influencer. Het is een ding. We lopen elke dag door L.A., ik loop door mijn kleine wandeling en er is iemand die iets stoms doet en zijn vriend is het aan het filmen. Het is overal, toch? Het is een echt iets.

En in grote campagnes moeten we nu fotograferen voor Instagram, omdat die influencer dit overal gaat posten. Het is zover gekomen dat professionele fotografen met camera's van $16.000 soms hun camera moeten neerleggen en een iPhone moeten pakken om een foto te maken. En dat is verbijsterend, maar het is echt een ding.

Mobiel fotograferen is dus onvermijdelijk, en ik heb dat materiaal ook moeten retoucheren. Je zou denken dat een camera met lagere resolutie en kwaliteit makkelijker te retoucheren is, maar het is eigenlijk bijna moeilijker. Omdat je met professioneel materiaal meer controle hebt.

Wat de impact van de cloud betreft, dat was natuurlijk een enorm obstakel toen ik net begon. Ik herinner me dat ik echt moest plannen wanneer ik bestanden via het internet moest overzetten, omdat het zo lang duurde. Als de klant het om zes uur nodig had, moest ik rond tien uur beginnen met de overdracht om er zeker van te zijn dat ze het bestand op tijd hadden.

Lees meer: Waarom "doorlooptijd" belangrijker is dan uploadsnelheid

Je ziet ook steeds meer cloud software verschijnen met - als je je de PDF notities herinnert waar ik eerder op zinspeelde - je ziet veel tools waar die mogelijkheid is geïntegreerd. Bij sommige opdrachten krijg ik gewoon een login en alle beelden en notities in de cloud. Sommige van de grotere klanten hebben hun eigen back-end gebouwd voor dat, omdat ze zo veel fotoshoots doen.

We willen Nick Leadlay bedanken voor zijn inzicht in zijn leven als foto-retoucheur. Je kunt op de hoogte blijven van Nick op zijn Instagram pagina.

Hoge-resolutiebeelden kunnen de datatol van fotografen snel doen oplopen. Het is niet ongebruikelijk om de ontspanknop los te laten en elk frame en elke hoek van een onderwerp vast te leggen. Dit betekent een gestage stroom van beelden die samen honderden gigabytes aan gegevens vormen om over te dragen.

Professionals in de fotografie en hun klanten kunnen MASV gebruiken om zware bestandspakketten tot 15 TB in één keer te versturen. Mensen op de set kunnen onze snelle overdrachtssnelheden gebruiken om bestanden ter goedkeuring naar een klant te sturen. En degenen die op bestanden wachten - zoals een fotoretoucheur - kunnen hun eigen MASV Portaal en verzamel beelden met een enkele deel-link.

Aanmelden voor MASV nu zonder verplichting en krijg 20 GB gratis om over te dragen.